Laten we beginnen bij het begin. Voor mijn eerste ervaring met een Collectible Card Game is het MicroProse computerspel “Magic The Gathering: Duels of the Planeswalkers” verantwoordelijk. In het kort: je moet een of ander opperwezen verslaan middels het verslaan van allerhande tuig. In plaats van gevechten speel je magic tegen de computer. Zwart is hier een echt toppertje om 2 redenen: Paralyze en Contract from Below. De computer zal altijd mana gebruiken om de eerste kaart te neutraliseren. Aangezien er voor kaarten gespeeld wordt, is de tweede zeer bruikbaar en misschien een klein beetje broken. Ik kan alleen vermoeden dat hier de wortels van de obsessie liggen.
Het is pas echt misgegaan in de tijd van de Kolonisten van Catan. In de derde uitbreiding van dit spel heb ik een introductiepakketje MtG gevonden. Een ganggenoot die “nog ergens wat had liggen” heeft toen uitgelegd hoe het allemaal werkt. Bij toeval heb ik toen met een groen deck tegen een zwart deck gespeeld en ben ik ontzettend gesavaged. Zie je wel?
Geld heb ik pas tijdens het Odyssey block geïnvesteerd. Haunting Echoes is mijn favoriete kaart van die serie. Alleen de blik op de gezichten van je tegenstanders wanneer zij weten dat je “hem” speelt, is prijsloos. En wat krijgen we als tweede set in het block… ja, ja, een zwarte set! Het geluk lacht me toe op de dag dat ik mijn playsetjes Mutilate en Nantuko Shade compleet heb. De Chainer’s Edict is het lang verwachte antwoord op de Iridescent Angel die in mijn metagame oververtegenwoordigd zijn. Helaas heb ik nooit op toernooiniveau mogen ervaren hoe het is om iemand dood te slaan met een reusachtige Shade.
Een jaar later spelen we met Morphjes. Mijn favoriete Morph is de Bane of the Living. Verrassend genoeg is deze zwart… Clerics zijn mijn keus voor het eerste toernooi waaraan ik deelneem. Het deck draait globaal om de Rotlung Reanimator, Oversold Cemetery en uiteraard Dhr. Bane. Ik word ongelofelijk gesavaged door Goblins met Sharpshooters. Tijdens het tweede toernooi speel ik daarom Zombie Bidding met Noxious Ghoul en wederom Rotlung Reanimator. Ik word extreem hard gesavaged door kleine groene mannetjes met Goblin Sharpshooter. Er zit maar een ding op: if you can’t beat them, join them. Gelukkig hoef ik niet tegen mijn principes in te gaan, ik speel Goblin Bidding.
Over Mirrodin block valt weinig te zeggen. Affinity voor, Affinity achter, ik haat Affinity. Lichtpuntjes: Goblin Clamp Bidding en Death Cloud.
In vergelijking met Mirrodin is Champions of Kamigawa enigszins lam. Het goede nieuws is dat in navolging van de Skullclamp de DCI het affinity deck heeft gebanned. Joy! Kokusho the Evening Star, Cranial Extraction, Sakura-Tribe Elder en Nezumi Shortfang worden aan het Death Cloud arsenaal toegevoegd. Helaas mist het deck de kaarten die niet meer beschikbaar zijn. Betrayers of Kamigawa brengt de verlossing. Ink-Eyes, Servant of the Oni komt ook naar het feestje en bovendien geeft Wizards ons het volgende stuk equipment met een dubieus powerlevel: Umezawa’s Jitte. Troll Ascetic en Eternal Witness worden herontdekt en met de naam “Trottel” stelt het gezelschap een plaats op het nationaal kampioenschap veilig.
Nu zijn we bij Ravnica beland. De kleurencombinaties zijn eindeloos. Zwart heeft net als alle andere kleuren 4 mogelijke combinaties. Dit betreft enkel de strategieën met 2 kleuren. Gezien mijn voorkeuren in de afgelopen tijd, geef ik in de eerste twee sets de voorkeur aan de Golgari en de Orzhov. Met behulp van het zwartgroene guild kan ik op reis naar Hawaï. Hier speel ik 2 dagen lang met mijn nieuwe zwart-witte liefde. Het mag een ieder duidelijk zijn welk guild mijn favoriet uit Dissension is. Denk zwart. Denk Rakdos. Ik ga jullie verlaten met een decklist die ik in een volgend artikel nader zal toelichten.
4 Blood Crypt
4 Sulfurous Springs
8 Swamp
7 Mountain
4 Plagued Rusalka
4 Rakdos Guildmage
4 Dark Confidant
3 Lyzolda, the Blood Witch
4 Rakdos Augermage
2 Rakdos Pitdragon
4 Seal of Fire
4 Rise/Fall
4 Char
4 Umezawa’s Jitte
.
r zelf scrijven is leuker
